Замандын агымы менен кыргыз поэзиясы да цивилизациянын алкымына жутулуп, өзүнүн баштапкы бир касиетин, табиятын жоготуп бараткандай сезилет. Жалпы журтчулук тоолордун таза абасындай, тунук суусундай сезимтал ырларды сагынды. Мына ушул учурда кыргыз поэзиясынын эшигин шарт ачып, бийик тоолордун сүрү жана сыры менен алыскы Памирден Өскөнбай Бердибаев аттуу акын жигит кирип келди. Анын чыгармаларында кыргыздын байыркы эс тутуму, жашоосу, бийиктиги, тереңдиги, алпейим…